Maar dan vooral: is de belasting van de man en vrouw eerlijk verdeeld?
Deze dialoog vond plaats in de Mansveltschool binnen het project Who’s Right?
Fantastisch georganiseerd door Saadia Charaf. De groep bestond grotendeels uit Marokkaans/Nederlandse mannen en vrouwen. Gespreksleider was Maaike Merckens-Bekkers.
Enkele observaties uit het gesprek, dat open en oprecht was. Van de aanwezigen was de verdeling tussen mannen en vrouwen in balans. Rechts zaten de vrouwen en links de mannen.
Op de vraag of de belasting binnen een gezin eerlijk verdeeld is tussen de man en de vrouw was de eerste reactie al (van een man): “Niet om flauw te zijn maar de mannen zitten links en de vrouwen rechts, waarom mengen we niet?”
Goeie vraag: waarom niet? Het meest werd geantwoord: het is ongemakkelijk, mannen lijken meer op elkaar en vrouwen ook. Zij voelen zich prettiger in elkaars gezelschap. Een vrouw antwoordde dat zij weg zou gaan als er mannen naast haar zouden gaan zitten. Geen idee wat ze tegen ze moest zeggen en wat zouden de mensen er wel niet van zeggen?
Weer een goeie vraag: wat maakt het uit wat anderen ervan zeggen?
Heel veel blijkbaar. Dat doe je gewoon niet. Maar de mannen hadden daar toch minder moeite mee. Hoewel ook lastig moet het mogelijk zijn om te mengen. Maar voor het zover is gaan daar nog heel veel jaren overheen, was de gedeelde opinie.
“Mijn vader was eerste generatie gastarbeider en die had al heel andere ideeën dan ik. Voor hem was het toch een heel vreemde omgeving maar voor mij is het heel gewoon, ik ben hier geboren. Maar als ik naar mijn kinderen kijk, die lijken wel weer conservatiever dan ik.”
Maar is de rolverdeling binnen het gezin nu goed verdeeld?
Eigenlijk was iedereen het er wel over eens dat het wel verbeterd moest worden. Maar tradities spelen een heel belangrijke rol in hoe het verdeeld is. Het wordt als onmannelijk gezien als een man de vaatwas doet of de badkamer schrobt. Niet alleen door de mannen maar ook door de vrouwen. En als een man zijn zachte kant laat zien dan wordt dat ook weer niet heel erg gewaardeerd.
Dat leidde tot de vraag: Moeten de vrouwen meer emanciperen? Houden zij zichzelf en hun partners niet ook gevangen in een traditioneel rolpatroon?
Het antwoord was, zoals wel vaker in deze gesprekken, genuanceerd. De mannen zeiden dat wat hen betreft de rollen echt wel veranderd konden worden, maar dan moet het initiatief wel van de vrouw komen, want per slot van rekening vonden zij het wel goed geregeld zo. En het antwoord van de vrouw was ook wel de spijker op zijn kop: Moeten jullie niet meer solidair met ons zijn? Moeten we het niet samen doen, jullie helpen ons en wij jullie?
Voer om over na te denken….